داستان های رمی (آلبرتو مراويا) يکی از دلايلی است که این روزها مدام فکرم رامشغول کرده؛ اینکه چرا ما اینقدر ساده ،صریح و روشن نمی نویسیم؟ بلد نیستیم یا نمی حواهیم؟
این کتاب مجموعه داستان های کوتاه بسیار قدیمی این نویسنده ایتالیایی است که شما را با خود رم می برد و در کوچه پس کوجه ها،میان بازار و بین آدم ها می چرخاند . اما اگر مثلا در کنار این کتاب چیزی مثل "عاشقیت در پاورقی" را قرار دهید، چه می گیرید؟مجموعه داستان های ایرانی پر از افه و ادا که شما را هیچ جا نمی برد اما نشانتان می دهد که چطور خودنمایی کنید و به جای داستان ، نویسنده را لابه لای خطوط حس کنید.
شاید همین دلیل است که فیلم ها،شعر و عکس و آوازمان را هم مستثنی می کند.ما هنوز هم تصور می کنیم هر چه سخت تر و پیچیده تر بنویسیم ...هر چقدر با کلمه و جملات بازی کنیم وهر چقدر خودمان را فریاد بزنیم، کارمان برجسته تر می شود!
