خيلی دير شده ولی تا الان فرصتی برای نوشتن پيدا نکرده بودم.
در مورد انجمن ملی عکاسی ايران اولين حرفم در مورد ترکيب اسمی است. دقت کرده ايد که نام ملی چقدر نابود شده در اين گير و دار های سياسی نويسی و حزب بازی؟ و حالا چقدر جای خودش نشسته و به نام يک انجمن شکوه می دهد؟
تصور من اين است که راه اندازی اين انجمن با همه جبهه گيری ها ، دموکراتيک ترين روش را داشت.اينکه انتخابات هيات موسس آن مثل يک انتخابات واقعی ، با حضور مردم و با رای حضار انجام شد ، بهترين جواب به کسانی است که هميشه تصور می کنند پشت هر کاری تقلبی هست.
با اين حال در اين فضا خيلی از کانديد ها توانستند در قسمت هايي از برنامه کاملا ناخودآگاه خود واقعی شان را نشان دهند؛ يکی می آمد و با نگاه کردن به کاغذ رای سعی می کرد به زور خودش را هم بچپاند لا به لای شماره ها... يکی بيش از هر روز مهربان شده بود و يکی کاملا عصبی قدم می زد و سيگار می کشيد.
به هر حال انتخابات کاملا منصفانه برگزار شد هر چند فکر می کنم آن آقايي که به زور رای جمع می کرد با همين زور، نامش در انتهای ليست قرار گرفت اما هر چه که باشد قرار است اين آدم ها کار کنند. قرار است به دور از برنامه های چشم درآوردن رقبا جلو بروند و برای عکاسان کار کنند .قرار نيست کسی روکم کنی راه بياندازد يا کسی را دور بزند.
تا چند روز ديگر...