آزاده عصاران

پری صابری همانطور که تا حالا ( از ديد من ) به مولانا و شمس و حافظ به نحوی آزار رسانده ، فروغ را هم بی نصيب نگذاشته. " من از کجا ، عشق از کجا" قرار است نشان ارادت يک کارگردان با نشان شواليه ، از فروغ فرخزاد باشد. قسمت هايي البته هست ولی کار از نيمه دوم چنان مغروق واريته و حرکت های ناموزون می شود که خود فروغ و اشعارش گم می شوند! همه تاتر را اگر فراموش کنم با بخش زيادی از بازی های مصنوعی و زمان طولانی، صدای آن زن هيچوقت از گوشم پاک نخواهد شد. هليا مهدی خوانی تنها کسی بود که در تمام طول کار حواسم را به خود جلب کرده بود. صدای آسمانی و شيوه اپرايي اين زن ، همه چيز را تحت تاثير قرار می داد. گاهی يادمان می رود که در کشورمان چنين موجوداتی هم وجود دارند !