حالا که می‌بینم ایرج طهماسب عین همان سال‌های اوج " کلاه قرمزی" بدون هیچ تغیری رو به دوربین مدام بچه‌ها را نصیحت می‌کند که شکلات نخورید، اتاق‌تان را مرتب کنید، به حرف بزرگ‌ترها گوش کنید... و مدام بین بزرگ‌ترها و بچه‌ها فاصله می‌اندازد... حالا که بعضی از طرفدارهای قدیمی این برنامه باز هم یاد کودکی و نوجوانی‌شان افتاده‌اند...
حالا فهمیده‌ام در آن روزهای برنامه‌سازی بدون خلاقیت تلویزیون متوجه نمی‌شدم که در این برنامه ممکن است یک بچه با لهجه شهری غیر از تهران مسخره شود یا آقای مجری با سفارش‌های ایمنی و صلاحدیدهای مختلف‌اش دنیای کودکی پر از " نکن و بکن" را جا بیاندازد.
حالا می‌بینم این نوع برنامه‌ها از دید من برای بچه‌ها مخرب هم هستند؛ سرشار از " دستور"، " نصیحت"، " سفارش" و " امر و نهی" که می‌توانند آرزوهای کودکانه را برای تجربه شخصی حتی خوردن شیرینی و شکلات در نوروز به باد دهند.
Comments (1)
من فکر میکنم در حال حاضر تنها بینندگان "کلاه قرمزی و پسر خاله" همان کودکان دیروز و بزرگان امروزند که دارند تجدید خاطره میکنند.
Posted by aora | March 28, 2009 9:14 PM
Posted on March 28, 2009 21:14