« نویسنده‌ای که می‌داند چطور دیوانه‌ات کند | Main | اشتباه گرفته‌اید »

لذت دنیا،زن و دندان بود

Italian-food

نشسته‌ایم پشت میز رستورانی روی یکی از تپه های اطراف استان توسکانی.از پیاده روی و حرافی خسته و از آفتاب فراری.
غذا خوردن با یک ایتالیایی سخت است اگر همه این حس ها را هم داشته باشی.ما هر چه گرسنه تر می شویم برای سفارش غذا و البته بلعیدن لقمه ها، عجول‌ترخواهیم بود اما گرسنگی، یک ایتالیایی را صبورتر و آرام‌تر می‌کند.

غذای یک معده خالی و درب و داغان مثل من می تواند همان پیتزا مارگاریتای سبک باشد که تا فردا ظهر هم برای هضمش تلاش می‌کند.اما ایتالیایی سر میز ما مراسم عبادی خوردن را با پیش غذا شروع می کند با پیتزا و پاستا به اوج می رساند و با نان‌های بزرگ شیرینی سنگین ونوشیدنی مخصوص تمامش می‌کند.

باید یک ایتالیایی باشید تا از فعل خوردن لذت کامل را ببرید.در این صورت برایتان معنی ندارد به مهمانی دعوت شوید و فقط یک پرس غذا بیاورند.در هر شهر ایتالیا که باشید می دانید "خوردن" اصلا به معنای سه وعده غذای معمولی و از سرباز کنی نیست.خوردن یعنی سفارش غذا در سه مرحله و با جان دل نشستن و لاس زدن با هر لقمه در طول دو ساعت.

اگر با یکی از هموطنان این مملکت چکمه هم‌سفره شوید،(البته اگر مثل اعضای خانواده ما از آن دسته افرادی باشید که گرسنگی عصبی‌شان می‌کند و بد اخلاق)،حتما از این کندخوردن و مکث بین هر لقمه و البته حرف زدن سر میز غذا خسته خواهید شد.

هنوز بالای تپه هستیم.ایتالیایی همراه‌مان چنگال را با کرشمه می‌چرخاند بین پاستا.غذای من تمام شده و او هنوز از دلیل علائق اروپایی ها به زنان شرقی می‌گوید و عاشقانه طعم روغن زیتون و سس و ریحان را فرو می‌دهد.

در کشوری که خوردن و آشامیدن ساعت‌های مقدسی برای گذراندن زمان هستند،خیابان‌هایش از رستوران و بار در حال ترکیدن است وقرار گذاشتن در یک بستنی فروشی برای لیس زدن جلاتوی شکلاتی به اندازه برنده شدن آ.ث.میلان شادی‌آور،شاید مثل من به این فکر کنید ما در این همه رستوران و کافه در تهران و شهرهای ریز و درشت چه می‌کنیم؟

Italian enjoing

ساندویچی‌های سریع و ایستاده، پیتزاهای تلفنی وکاپوچینوی پرافاده را کنار بگذاریم،دنیای پر از مشکل و شبانه روز تکراری و خسته کننده هم به کنار،اصلا بلدیم از خوردن همان قورمه‌سبزی لذت دنیا را ببریم؟

از "غازی مرغ همسایه "هم بگذریم،در منوی رستوران،دنبال چه باید بگردیم که حاضر باشیم مثل همراه من سر میز غذا دو ساعت به دور ازموضوع‌های مربوط به سیاست وسکته وسرمایه از زیبایی ها بگوییم تا غذا را گوارای وجود کنیم ؟

Comments (7)

shahrokh:

ba Naghd e toon be Ghaza khordan e Ajoolaneh , va cafeh Raftan haye " Sar sari" ye ma Irani ha, kamelan movafegham,,, va che khoob ke ma ham yad begirim " Sorat va Deghat " Ro dar kar,,, va ," Lezzat" Ro dar Esterahat va Tafrih ,,, Raftar konim,,,,!!? Vali,,, mesle eenkeh dar "Masael e Akhlaghi , va Maenaviat " hameh ye mellal shabihand,,,?!! ( tooye aks negah konid be chehreh ye "Hasoodaneh !!" , va "Negah haye maeni dar " e 3 khanom o aghaye digar ,,, ) ke shaiad az manzoor e haghighi ye ( Hamrah e shoma ) dar bahse shirin e " Alagheh ye Mardan e Euroupaee be Zanan e sharghi " , Lajeshan Gerefteh,,,?!!

شما به موارد دندان و زن ، تنبلی و خوش خوابی رو هم اضافه کن لطفا

و اگه یکی مثل من باشی، چقدر در زندگی سرت کلاه رفته باشه، خوبه؟؟
توی مهمونی ها به خاطر اینکه آخرین کسی هستم که از سر میز (سفره) بلند می‌شم تا همین جند وقت پیش هم مامان بهم چشم غره می‌رفت!
حالا به قول بقیه!! بهتر شدم! و قربون صدقه‌ی لقمه‌هام نمی‌رم!!!
اصلا هم نمی‌فهمم چرا باید غذایی که رو که 4-5 ساعت وقت صرف تهیه‌ش شده ظرف پنج دقیقه خورد؟؟؟؟؟

دوستی دارم توی ایتالیا. روزی که تعریف می کرد به قول خودت مردمان کشور چکمه ناهار یک شنبه اشان از ظهر شروع می شود و تا بعد از مسابقه فوتبال مثلا آث میلان و لازیو ادامه پیدا می کند پیش خودم گفتم:خودتی! اما آزاده جدا مردمان زنده ای هستند. توی ماهواره یک شب برنامه ای نشان می داد که یک خانم ایرانی که توی ایتالیا زندگی می کرد می گفت انقدر راضی ام که حاضر نیستم تحت هیچ شرایطی برگردم ایران. برایم جالب بود.هم حرف های خانم ایرانی هم خاطره تو. خوش باشی.

موافقم!! این هنریه که باید یاد گرفت!
و البته در مورد خودم، باید بی خیال مرزهای شکننده اش با وادی شکموگری شد!! :)

دقیقا میفهمم چی میگی ...ماها غذا میخوریم تا سیر بشیم ...عین یه همخوابگی دودقیقگی ...اونا غذا میخورن تا لذت ببرن ...عین یه عشق بازی از سر شب تا خود صبح

آزاده جان،اين پستت رو خيلي دوست دارم. همين ديروز تجربش كردم و در موردش توي وبلاگم نوشتم. تفاوتمان اين بود كه من هيچ همراه ايتاليايي نداشتم

Post a comment

(If you haven't left a comment here before, you may need to be approved by the site owner before your comment will appear. Until then, it won't appear on the entry. Thanks for waiting.)