آزاده عصاران

اوريانا فالاچی : استاد ! شما در اکثر تابلو هايتان از چهره و اندام هايي با تناسب انسان ها ، مخلوقات عجيب الخلقه به وجود می آوريد . آيا حس بدبينی و کج نظری شما لابه لای اين پديده ها در مورد انسان وجود دارد؟

پيکاسو : هر انسانی ديدگاه های شخصی خاصی در مورد چيز هايي که در برابرش قرار می گيرد دارد و بر روی همين غريزه قضاوت می کند . من شما را گناهکار و مجرم نمی دانم اگر مرا ديوانه خطاب کنيد . زيرا برداشت شما از چهره ، حرکات و طرز تفکر من همين است . من وقتی به خلق يک اثر اقدام می کنم ، محرکم حس بدبينی در ظواهر انسان های امروزی نيست بلکه در برابر طرز تفکر و عقيده انسان های امروزی قرار می گيرد که به کرامت انسانی خود حتی به موجوديت و سعادت خود بی اطمينان و مشکوک هستند . تابلو های من منعکس کننده ظواهر انسان امروزی نيست بلکه نمايشگر باطن اين مخلوقات است که با وجود فهم و نبوغ خود به طرف يک اشتباه غير انسانی پيش می روند .

فالاچی : فکر می کنيد اين پديده های هنری شما قادرند که بشريت را به راه راست راهنمايي کنند؟

پيکاسو: معذرت می خواهم خانم! ولی پديده های هنری من اصلاح کننده نيست بلکه انعکاس دهنده است .

فالاچی : پس هنر شما يک حرکت قهقرايي را تعقيب می کند ؟

پيکاسو : اما يک قهقرای پيش رونده در راه شرافت انسانی .

فالاچی : شما عادت های به خصوصی داريد . مثلا هنگام نقاشی تا خود را برهنه نکنيد پشت سه پايه نقاشی نمی نشينيد...و دست به قلم مو نمی زنيد. فکر نمی کنيد اين حرکت فلسفی يا عادت نبوغانه باعث می شود ما با چنين اشکال و هيبت هايي از بدن انسان در تابلوهايتان روبه رو شويم؟ آيا آزمايش نکرده ايد که با لباس و بدن پوشيده نقاشی کنيد تا آثار با معنا تر و بهتری از امروز پديد بياورديد تا همه مردم آن ها را درک کنند؟

پيکاسو : چرا شما همين تجربه را نمی کنيد و زمان مصاحبه برهنگی را امتحان نمی کنيد ؟ شايد در برهنگی يا نيمه برهنگی سوالات منطقی تر و مهذبانه تری از امروز در مورد طرف مقابل بپرسيد !