آزاده عصاران

واقعا نمی دانم درمورد طلای سرخ چه بايد نوشت ! باور کنيد حتی نمی توان لحظه ای از اين فيلم را تعريف کرد. شما در همه لحظات فيلم حس می کنيد در کوچه و خيابان های خودمان قدم می زنيد و زندگی و اجتماع را با همه جزئياتش می بينيد. فکر نمی کنم "طلای سرخ" به شما حسی غير از ديدن يک مستند واقعی در مورد زنان،پارتی ها، نيروی انتظامی،مردان جبهه های آن سال ها که اين سال ها صاحب همه چيز هستند، فساد لابه لای زندگی ها،شکاف طبقات و انسانيت گم شده  القا کند.

فيلمنامه را کيارستمی نوشته ولی نه ديالوگ ها و نه کليت فيلم شبيه حس هميشگی  فيلم های او نيست. جعفر پناهی ، اين فيلم را با همه وجودش ساخته. منظورم اين است که آنقدر تيزبينانه و صريح اين فيلم را ساخته که از سادگی روايتش ، جاخواهيد خورد.

 دلم می خواست شرايطش را داشتم و اين فيلم را به همه جامعه شناسان و روانشناسان ايرانی تقديم می کردم. به همه کسانی که به دنبال دلايل افسردگی و سرکشی جوانان و مردم ما بين کتاب ها و اسناد و مدارک خارجی می گردند. اين فيلم خود ايران است . درباره ايران...  با صراحت لهجه... نمی دانم پناهی بعد از ساخت اين فيلم و  "دايره "چطور هنوز مشاور تلويزيون است و از صداوسيما حقوق می گيرد؟!

Plot Summary: For Hussein, a pizza delivery driver, the imbalance of the social system is thrown in his face wherever he turns... (more) (view trailer)