بيش از اينکه ديدن فيلم در روزهای جشنواره دليل رفتن به سينما باشد ،حضور همه دوستان با هم در يک سالن ، حرف های جمع شده برای يک سال، خبرهای جديد و نشستن در جاهايي که همه آدم هايش از يک صنف هستند ، (گاهی) لذت بخش تر است !
همين چيزها به اضافه توصيه های رفقای ناباب باعث شد که امروز هم سالاد فصل(فريدون جيرانی) را ببينم . باور کنيد که اولين دليلم برای ديدن اين فيلم ليلا حاتمی بود ! ليلا مثل هميشه خوب بود ولی باز هم تکرار خودش را بازی کرده.
جيرانی طبق معمول ارادتش را به فيلمفارسی و سينمای پليسی نشان می دهد. من فقط دو صحنه از اين فيلم را دوست دارم که به فيلمبرداری و تدوينش برمی گردد و ذره ای هم موسيقی ؛ دو صحنه کتک خوردن ليلا مقابل خانه اش توسط زنان اوباش واقعا سينمايي بود.
متاسفانه بايد صبرکنيد تا سال آينده فيلم اکران شود. شايد هم با ديدن يا نديدنش چيز زيادی را از دست ندهيد.
نمی دانم..ولی اگر اين دلخوش های حاشيه ای سينما رفتن نباشد ، واقعا در طول سال کسی برای ديدن و تحمل اين سيستم صوتی عجيب فيلم ها وقت می گذارد؟
