آزاده عصاران

 من معتقدم که در اکثر مطبوعات آن طرفی ، به خصوص آنهايي که مربوط به زنان و  جوانان است ( کودکان که ديگر جای خود دارد ) ، زندگی در انحا مختلف موج می زند. زندگی که با رنگ ، عکس و ديزاين در لابه لای موضوعات جدی وجود دارد ...زندگی بين کلمات ساده و راحت..زندگی از نوع آسودگی غربی... از آن نوع که دوست نداريد وقتی يک مقاله را در مورد " زيبايي واقعی  چيست ؟ بخوانيد ، به چيز ديگری هم فکر کنيد... از آن نوع که وقتی ورق می زنيد و اينهمه عکس و طرح می بينيد ، برای چند دقيقه يادتان می رود که غذايي روی اجاق داريد ، مقروضيد ، انباری از کار سرتان ريخته يا کودکتان ونگ می زند...

مطبوعات ما اما.. از هيچ کاری دريغ نمی کنند تا شما را به ياد قرض ها و بدبختی هايتان بياندازند! دقت کرده ايد که حتی اگر جدول باز هم باشيد ناگهان حوصله تان سر می رود و آن را کنار می گذاريد؟ چقدر روی يک عکس تمرکز کرده ايد يا چقدر توانسته ايد يک مقاله را تا ته دنبال کنيد؟  

زيادی شلوغش نمی کنم... اين چيزی است که باعث شده مدتی مجله نخرم .. امروز اگر کسی از من بپرسد کدام مجله را بيشتر می خوانی يا دنبال می کنی ، مثل بز نگاهش می کنم ..  فيلم؟ گلستانه ؟ هفت؟عکاسی؟ فيلم نگار؟ معمار؟ يا حتی خانواده ؟؟؟  گاهی نمی دانم چه فرقی با هم دارند؟  اگر قرار باشد وقت پر کنم همه يا هيچکدام و يا اگر قرار باشد با روش عادلانه چيز ياد بگيرم  ... ؟