سوژه برای عکاسی آنقدر زياد است که
گاهی بايد برای انتخابشان تصميم گرفت. پرده و باريکه نوری که هميشه با پارچه آن
بازی می کند ، برايم نکته جالبی بوده که تا به حال در اين زمينه حرکتی نکرده ام و عکسی نگرفته ام. ولی محمد تهرانی اين کار
را کرده...
« ديوانه شو..ديوانه شو... | Main | بستنی صادقی! »
Comments (1)
آزاده جان من محمد تهراني را نمي شناسم ولي عكاسي را چرا به ياد دارم عكاسي ها كه كردم / استادم گفت برو عكسي بگير كه كادرو پر كنه من رفتم و زوم كردم روي تونل يك سرسره بتوني كه بچه ها از اون بيرون ميومدن چون تونل بود و تاريك هر يك عكس العمل خاصي داشتن و كادر هم پر بود ولي عكاسي نبودعكاسي يكجور شكاره و آنچه امروز مهمه كنتراسه يا تضاد بين دو يا چند سوژه توي كادر مثلا پارك دو ماشين دوبله زير تابلوي پارك توقف ممنوع يا روش گل در هنگام مرگ يك انسان يا تاخت يك اسب در سكون يك آدم پير و ... و... و...
بايد ديد تو چه هستي؟؟؟
Posted by Mehran | November 13, 2007 3:06 PM
Posted on November 13, 2007 15:06