آزاده عصاران

يک عکاس زن در ميان جنگ و خون

آمي ويتال ( Ami Vitale ) براي علاقه‌مندان به عكاسي مستند و اجتماعي نام آشنايي است .
حدود دو سال پيش با او و کارهايش آشنا شدم. او کسي بود که در کنار اريک گريگويان در مسابقه ورلد پرس فوتو رتبه سوم را کسب کرد.
او يكي ازمعدود عكاسان جواني است كه از چند سال پيش مدام در جشنواره ها و مسابقات عكاسي رتبه مي آورد وعكس هايش مورد تقدير قرار مي‌گيرد. عکس هاي او در آن سال آن‌قدر تکان دهنده و جذاب بود که وادارم کرد در موردش تحقيق بيشتري بکنم. به منبع همه عکس هاي آمي ويتال از طريق سايتش Amivitale.com که برسيد ، متوجه عمق و نگاه خلاق او در عکاسي مي شويد.
رفاقت من و آمي از همان زمان شروع شد و تا امروز ادامه دارد. با او دو مصاحبه اينترني کردم و او در کمال حيرت آدرس پستي ام را گرفت و چند تا از بهترين عکس هايش را برايم فرستاد و نوشت : " هديه به دوست ايراني ناديده ام! اگر به هند آمدي ، بدان که جايي براي ماندن و راهنمايي براي گشتن در شهر هاي اين کشور خواهي داشت!" مصاحبه هاي چاپ شده را که برايش پست کردم نوشت: " روياي آمدن به ايران از طريق ديدن اين نشريات و حروف فارسي در من قوي تر شد ! "
ويتال عكاس آزاد 31 ساله اي است كه در نيو دهلي زندگي مي كند . بيش از 10 سال است كه عكاسي را به طور جدي آغاز كرده و همه زندگي اش را در سفر هاي مختلف مي گذراند. او تا به حال به اكثر كشورها ي اروپايي و افريقايي و خاورميانه براي عكاسي مستند ,خبري و اجتماعي سفر كرده واكثر تصاوير اين جهانگردي در مجله هايي مثل تايم , نيوزويك , نيويورك تايمز , لس آنجلس تايمز , گاردين و فاينشنال تايمز, يو اس اي تودي , MSNBC , تلگراف ساندي مگزين و بزينس ويك چاپ شده است.

او عاشق ايران است و ايران را يكي از معدود كشورهاي روي زمين مي داند كه عكاسي و سفر به آن برايش يك آرزوي بزرگ محسوب مي شود. عكس هاي رضا ( دقتي ) و عباس ( عطار ) را به عنوان عكاسان ايراني مي ستايد و به وجود دوستان ايراني اش به دليل فرهنگ و رفتارگرم و انسان دوستانه شان افتخار مي كند.
آمي ويتال با وجود وقت كم و مشغله زياد اولين بار پذيرفت تا به سوالات من پاسخ دهد . گفته بود بايد مدتي صبر كنم تا بتواند سر فرصت به سوالات جواب دهد ولي اين مدت بيش از 2 ساعت طول نكشيد.
او در حال حاضر در آمريکاست و سرش آنقدر شلوغ است که دوستش جواب ايميل هايش رامي دهد !