آزاده عصاران

چنارهای کهنسال خیابان ولیعصر تهران باید قطع شوند چون به گفته مسوولان، امنیت شهروندان را تهدید می‌کنند؛ آنها می‌گویند احتمال سقوط این درختان وجود دارد.

نارون‌های خیابان‌ و پارک‌های کرمان قطع می‌شوند، چون مسوولان نگران آفت و انتقال بیماری از آنها به بقیه درختان هستند.

نگرانی از سقوط و آفت درختان در ایران باعث از بین بردن آنها می‌شود، اما هستند درختانی که بعد از ۱۵۰۰ سال زندگی هنوز سرپا ایستاده‌اند و تکثیر می‌شوند. کنار جاده، وسط جنگل، روی کوه و هیچ ترسی از آنها مسوولان را در نیوزیلند، استرالیا، آلمان، کانادا و آمریکا وادار به کشتن‌شان نمی‌کند.

درختان سکویا، غول‌پیکرترین و بزرگ‌ترین درختان جهان هستند که در ایالت کالیفرنیا در آمریکا برای خودشان پارک و جنگل محافظت‌شده دارند. قبیله‌های بومی آمریکا آنها را با این تنه‌های عظیم و شاخه‌های غول‌پیکر کشف کردند و بعد از گذشت صدها سال، هنوز حالشان خوب است؛ نه آفت زده‌اند و نه سقوط کرده‌اند.
مردم آنقدر دوستشان دارند که داوطلبانه برای محافظت و درکنارشان بودن، هر تلاشی می‌کنند. طول بعضی از این سکویاها به بیش از ۸۰ متر می‌رسد. تنه‌شان گاهی هزار و ۴۸۷ مترمکعب است. ریشه‌هایشان زمین و خاک را زیرورو کرده و همه اینها آنها را بزرگ‌ترین ارگانیسم زنده غیرجنسی جهان کرده.

این فیلم کوتاهی است از پارک جنگلی سکویا در یکی از بخش‌های ایالت کالیفرنیای جنوبی در آمریکا.

بیش از ۲۰ نمونه سکویا یا سرخ‌چوب غول‌پیکر فقط در آمریکا وجود دارد که به شدت از آنها مراقب می‌شود. درخت‌ها هم خودشان را با خودسوزی حفظ می‌کنند. در گذشته جنگل به شکل طبیعی و دوره‌ای آتش مفید را فراهم می‌کرد، اما حالا به خاطر مشکلات زیست محیطی گاهی این آتش را جنگلبانان به شکل کنترل‌شده ایجاد می‌کنند. این درختان با آتش‌زدن خودشان به یک زندگی ابدی می‌رسند.

خاکستر پوست آنها روی زمین می‌ریزد و دانه‌های سکویا را که قبلا پایین ریخته، برای جوانه زدن آماده می‌کند. سوختگی پوست درختان سکویا ناشی از آتش‌سوزی‌های طبیعی است که باعث نوعی پوست‌انداختن و نوزایی پوست و از بین بردن لایه‌های نازک مرده و مضر این درختان می‌شود.