یکی از مشکلات من با فیلم "چند روز بعد" ساخته نیکی کریمی این هست که به نظرم قصد دارد با تحکم و تصنع، ظلم و ستم بر زنان را نشان دهد.
شاید نیکی کریمی برای سیگار کشیدن در خیابان مساله داشته و بارها تذکر شنیده. شاید همسایه مردش با ماشین گنده و جاگیرش در پارکینگ آزارش داده. شاید واقعا این تجربه‌ها را داشته و پنچر شدن ماشینش در خیابان ده‌ها مزاحمت خیابانی برایش ایجاد کرده.
اما هیچ‌کدام ازاین صحنه‌ها در فیلم او، مرا به اندازه صحنه‌ای که مانی حقیقی در کنعان از زورگویی به یک زن نشان می‌دهد، درگیر نمی‌کند.
نمایی از فیلم کنعان
حقیقی، صحنه‌ای را کارگردانی کرده که یک راننده وانت قصد دارد به زور از خیابان یک‌طرفه عبور کند و با بوق و داد و فریاد خودش و بقیه عابران به مینا( راننده زن) دستور می‌دهند، از مسیر درست خودش دنده عقب برود تا راننده مرد، به راهش ادامه دهد.
استیصال، بغض، نم اشک و تنهایی مینا در آن صحنه، نشان دهنده همه این تنهایی، سختی‌ها و مشکلات زنی است که قصد دارد برای آزادی و راحتی‌اش مبارزه کند.
اگر کنعان را تا حدی دوست دارم، به این دلیل هست که به شعور، سطح فکر، قدرت تحلیل و دیدگاهم به مقدار زیادی احترام گذاشته می‌شود.