آزاده عصاران

یک صحنه در فیلم "رم" فلینی هست که برای ما آشناست.

صحنه‌ای در اتوبان، زیر باران و همراه با گروه فیلمبرداری ... جایی که ماشین‌ها بی‌دلیل لایی می‌کشند. راننده‌ها عصبانی‌ هستند. کسی عابران را تحویل نمی‌گیرد. بوق می‌زنند و صدای آژیر آمبولانس باعث نمی‌شود زحمت کنار کشیدن از خط سرعت را به خود بدهند.

موتوری‌ها از سروکول هم بالا می‌روند. گوشه‌ای تصادف وحشتناکی شده و بیشتر برای مردم جذاب است تماشایش کنند تا به پلیس و آتش‌نشانی راه بدهند. راننده‌ها در ترافیک با هم درگیر می‌شوند و فحش می‌دهند. همه خسته‌اند و تحمل همدیگر را ندارند.

خمودگی و تنهایی و دود و ترافیک واسترس را فلینی سال 1972 زیر تاریخ Coliseum تصویر کرده .

این روزها از این تصاویر در خیابان‌ و اتوبان‌های رم خبری نیست. شاید هم از دید خودشان هست، اما برای ما که تصاویر35 سال پیش فیلم او را همین روزها در کوچه و خیابان‌هایمان می‌بینیم، زندگی دیگری جریان دارد؛ زندگی آرام و معمولی، هرچند با ترافیک و خستگی و شلوغی ...