از همه دوستان عزيزی که به شکل های مختلف تبريک و تسليت خودشان را به من رساندند ، ممنونم.
فقط يک چيز ديگر را بايد بگويم : امسال هم مثل هر سال بچه ها تذکر دادند که بابا جان ! تو 26 سالت تموم شد، تازه تموم شد ! يعنی تا بهمن سال 84 تو همچنان 26 سالته ! و بعد از آن می روی توی 27 !
اين محاسبه ای است که هميشه به مناسبت روز تولد يک خنگ رياضی دان ! انجام می شود و بحث های مختلفی در کنار اين قضيه شگرف ! شکل می گيرد! ولی من معتقدم ، وقتی وارد سومين روز از سال جديد زندگی ام شده ام يعنی پا به همان 27 گذاشته ام! اصلا چه فرقی می کند! درد من چيز ديگری است !
بابک کريمی ( پسر نصرت کريمی ) ديروز می گفت :" دختر جان! از عرض زندگی ات لذت ببر! از همين ساعتی که نشسته ای و قهوه می خوری ، از اين عکسی که می گيری ، از اين غروبی که می بينی و محو رنگ هايش می شوی ، از اين شمع های کيک تولدت ... از همين لحظه لذت ببر و با همين ها زندگی کن ! اين يعنی زندگی نه محاسبه 26 يا 27 ساله شدن! لذت بردن يعنی اينکه فکر کنی اين لحظه آخرين زمان زندگی ات هست و اين سال آخرين سال زندگی ! پس باهاش حال کن و منتظر هيچ نتيجه ای نباش ! "
