آزاده عصاران

بر خلاف خيلی از دوستانی که اقدام ايران را در برابر مجله نشنال جئوگرافيک ستايش می کنند ، معتقدم که اين کار اصلا درست و حساب شده نيست و کاملا از روی احساسات تصميم گيری شده. اين حرفم اصلا به دليل علاقه ام به اين مجله نيست ... اگراين عکس العمل در مقابل يک مجله درپيت اروپايي هم شکل می گرفت من معتقد بودم که نبايد فروش آن مجله در کشور ممنوع شود و از آن مهم تر، درها به روی خبرنگاران و عکاسانش بسته شود! ما همين حالا هم در مطبوعات جهان نقشی نداريم. از کشور ما در حد يک شبه جزيره رو به انقراض هم نامی برده نمی شود مگر اينکه بحث تروريسم و شتر سواری مطرح شود که تازه آن موقع هم به اشتباه فکر می کنند ما عرب ! هستيم ! حالا با بستن همه درها و دروازه ها به روی يک مجله بسيار خاص و ممنوعيت فروش آن ، خودمان به نابود شدن اسم کشور، فرهنگ ، طبيعت و مردممان در ميان کشورهای ديگر کمک خواهيم کرد. جواب يک اشتباه را با اشتباه دادن می تواند نتايج بدتری داشته باشد ... اينکه هر ماه در اين مجله اسم امارات و ترکيه هست و ايران نيست ، خودش بايد کافی باشد که کمی به جنب و جوش بيفتيم نه اينکه راه را صعب العبور کنيم. کافی است که نشنال جئوگرافيک فقط يک گزارش تصويری از ايران داشته باشد ( که البته شنيده ام سه روز قبل از زلزله بم در ارگ بم اين کار را کرده اند ولی هنوز منتشر نشده !) ..کافی است يک بار 4 فصل طبيعت مارا در اين مجله ثبت کنند ... می دانيد چه اتفاقی برای فرهنگ ما می افتد؟ گويا همين روزها آنها در تب و تاب چنين کاری بودند که ...