ساعت 9 ديشب اولين نمايش فيلم "سيمای زنی در دوردست" ( علی مصفا) در سينما سپيده برگزار شد . اکران خصوصی بود ولی جا برای نشستن و حتی نفس کشيدن نبود.
فيلم در کل ايده روشنفکرانه و سورئالی بود که چند صحنه توپ و سنگين داشت. باز هم تب فيلم هايي از اين دست گل کرده که مثل ادبيات فقط مخاطبان خاص خودش را می طلبد.
اين نوع فيلم ها معمولا چند ديالوگ اساسی و چند نمای
فوق العاده برای من دارند و بقيه اش را چون ايرانيزه همين موج در سينمای آمريکا و اروپاست ، نمی پسندم !