مازیار بهاری در مجموعه گزارش‌های کوتاه‌اش برای نیوزویک، درباره یک کارگر اصفهانی، فیلم کوتاهی ساخته که قبلا کشتی‌گیر و ورزشکار معروفی در این شهر بوده.
او که از طرفداران انقلاب بوده، در سال‌های اوج حملات و شلیک‌های خیابانی مجاهدین، یک شب توسط موتورسواری ترور می‌شود، که بدون هیچ حرفی فقط قصد دارد او را با گلوله بکشد؛ زنده می‌ماند اما آن هشت گلوله او را معلول و ویلچر‌نشین می‌کند.
زین‌العابدین حسن‌زاده به مازیار می‌گوید با همه مشکلاتی که به خاطر معلولیت در این سال‌ها به دلیل هیچ جرمی در زندگی شخصی و کاری‌اش کشیده، از" تروریسم" و " تروریست" متنفر است؛ چه در حادثه یازده سپتامبر، چه درعراق و چه در فلسطین.
او را روی ویلچر می‌بینیم که نماز می‌خواند، با کامپیوتر کار می‌کند و کارهای روزمره‌اش را انجام می‌دهد و رو به دوربین از اعتقادش می‌گوید:« دنیا باید جلوی تروریسم و خشونت را بگیرد و اجازه ندهد بیش از این رشد کند.»
او هرگز حرفی از انتقام نمی‌زند و اعتقادی به مجازات کسی که او را به این روز انداخته، ندارد.
زین‌العابدین حسن‌زاده با آرامش و اعتماد به نفس، فقط از آرزویش می‌گوید؛ از روزی که ترور و تروریستی وجود نداشته باشد و کسی به سرنوشت او دچار نشود.
خاطرات روزانه اصفهان: گزارش مازیار بهاری
Isfahan Diary: The Terrorist Victim