آزاده عصاران

چندوقتی‌ بخش فارسی رادیو بی‌بی‌سی، نمایشنامه‌های کوتاهی را روزهای جمعه پخش می‌کرد. نمی‌دانم آیا این نمایشنامه‌ها در ایران ساخته می‌شد یا نه؟ چون بعضی از بازیگرانشان را می‌شناسم که همچنان در تاترهای تهران بازی می‌کنند.

نمایشنامه‌هایی که در طول ده هفته پخش می‌شد، کوتاه بود و موضوع‌ها تقریبا جدید و به‌روز؛ کارهای کوتاهی از نویسنده‌هایی مثل چیستا یثربی، عباس گرمابی یا سوسن پرور در فضایی اجرا می‌شد که گاهی به نظر می‌آید از استودیو خبری نیست! فضاسازی قوی و شرایط بازسازی صحنه‌ها کاملا واقعی‌ست.

چیزی که مرا تا حدی مشتری این نمایشنامه‌های رادیویی کرد، غیر از چند نمایشنامه بدون سانسور، بازی‌های روان و صداهای جدیدی‌ست که قبلا کارشان را روی صحنه دیده بودم. صداهایی پرانرژی و خلاق که نشان می‌دهند شاید فضایی برای کار نداشته‌اند.

شاید اگر شما هم این برنامه‌ها را بشنوید، فکر کنید اجرا و بازی این جوان‌ها در کنار غول‌های رادیویی و بازیگران باسابقه نمایشنامه‌ای رادیویی ایران چه تولیدی خواهد شد؟

می‌دانم خیلی از این بازیگران یا صداپیشگان به دربسته خورده‌اند. از دوبله گرفته تا کار رادیویی. گذشتن از دیوارهای سیمانی دوبله و ورود به دنیای صداپیشگی برای خیلی از جوانان اهل تاتر یا حتی عشق صدا، در حد آرزو مانده. برای همین هم تعدادی از آنها رفتند سراغ انجمن گویندگان جوان و شروع کردند به دوبله انیمیشن‌های روز دنیا که محصولات‌شان اغلب هم شاهکار از آب درآمده.

چه کاری بهتر از اینکه وقتی پشت در می‌مانی، جایی باشد که حمایت‌ات کند و اجازه بروز خلاقیت و شکستن فضاهای کلاسیک را بدهد؟

آرشیو این کارها روی سایت بی‌بی‌سی باقی مانده. بین‌شان کار ضعیف هم هست؛ اما اگر اینترنت پرسرعت دارید و راه فرار از فیلترها را می‌دانید، نمایشنامه‌های دخترکی در مترو، تف، حرف خوب، شهرهای نامرئی و کافی‌شاپ را گوش کنید.

بازی این جوان مستعد محمدرضا جوزی عجیب است و البته کارگردانی مهرداد سیف هم به خلاق بودن ماجرا کمک می‌کند.