آزاده عصاران

- خب...فيلم  The Vanishing  را ديدم ؛ زوج تازه عاشق هلندی در سفر زمينی به فرانسه هستند.پمپ بنزين و فروشگاه بزرگی به آنها فرصت استراحتی کوتاه می دهد. وقتی دخترک  می رود نوشيدنی بخرد ، همه چيز شروع می شود. تا سه سال بعد از دخترک هيچ خبری نيست و مرد همچنان پوسترهای مختلفی از او تهيه می کند و او را به عنوان گمشده به همه جا معرفی می کند. بعد از سه سال مردی پيدا می شود که ادعا می کند او دخترک را دزديده و درست همان بلايي را بر سر مرد می آورد که قبلا دخترک تجربه اش کرده..زنده به گور...

- The Innocence  ماجرای غريب و عاشقانه زن و مرد جوان انگليسی است که بعد از مدتی يکديگر را گم می کنند و عاقبت در70 -60 سالگی همديگر را پيدا می کنند. چيزی از عشق آنها کم نشده .در اوج پيری همچنان عاشق هم هستند با اين تفاوت که هر دو خانواده دارند و از فرزندانشان هم حساب می برند. زن جلوی چشمان شوهر با پيرمرد رابطه دارد و معتقد است اين اصلا خيانت نيست ! پيرمرد سرطان دارد ولی زن زودتر از او می ميرد .آن هم از شور عشقی که ديگر روحش توان حفظ کردن آن را ندارد.  

- subway   لوک بسون را هم دوباره بعد از 5 سال ديدم. همچنان ايزابل آجانی را دوست دارم. همچنان زيبايي اش را تحسين می کنم.  

--- همه اينها را نوشتم آقای حقيقت ولی راستش را بخواهی وقتی زيبارويانی را می بينم که با پوستر کسی عکس يادگاری می گيرند که از دهه های فعاليتش بی خبرند، وقتی اين رای اولی های شاد و سرخوش را می بينم که تمثالی از رضاخان را مشتاقانه در دست دارند ، وقتی ماشين های شيک در اتوبان ها با عکس و سربند های مردی از کنارم عبور می کنند که رعب و وحشت دهه 60 را همچنان در وجودمان حفظ کرده ... وقتی هنرپيشه اول کشورمان دست يک مرد را می بوسد که ذره ای به او اعتماد ندارد و ديگری در وصفش سخنرانی می کند و.. وقتی بهترين هنرمندانمان برای همين آدم ها عکاسی می کنند و پوستر طراحی می کنند ... نمی توانم از عکس های زيبا و فيلم های خوب بنويسم . هر کاری هم بکنی تلخ می شوی و نااميد. به قول قاصدک ، حداقل کاری که اين نسل سوی ها می توانند بکنند اين است که چند تا سوال کوچک از بزرگ ترهايشان بپرسند  و کمی به گذشته برگردند. ديگر زمان موج سواری گذشته... بيشتر اينها به حفظ  همين مانتو های کوتاه و روابط بی دردسر فکر می کنند. چيزی که آقايان شعارش را می دهند. .. و به همين راحتی خريداری شده اند ...